ΗΘΟΠΟΙΟΙ
ΝIKΟΣ ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ
Ο Νίκος Σταυρίδης (1910, Βαθύ Σάμου - 14 Δεκεμβρίου 1987) ήταν Έλληνας ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου.
Ο δρόμος για την επιτυχία δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα.Άγνωστος ακόμη έψαχνε να βρει δουλειά στο θέατρο και έλεγε τραγούδια.Τον έβαλαν να κάνει νούμερο με τη Κούλα Γκιουζέπε στο θέατρο ¨Εντεν στο Θησείο αλλά χωρίς επιτυχία.Απογοητευμένος παίρνει ένα μπουκάλι ούζο και ανεβαίνει στη Ακρόπολη για να αυτοκτονήσει μεθά όμως και ξεχνά να κάνει το απονενοημένο βήμα.
Ξεκίνησε την καριέρα του το 1929 στο μουσικό θέατρο, συμμετέχοντας σε επιθεωρήσεις, οπερέτες και παραστάσεις βαριετέ . Τη δεκαετία του 1940 άρχισε να συγκροτεί δικούς του θιάσους και να συνεργάζεται με σπουδαίους συναδέλφους του, όπως τη Ρένα Βλαχοπούλου, τις αδελφές Καλουτά , την Καίτη Ντιριντάουα και τη Μαρίκα Νέζερ , την Καίτη Μπελίντα και τη Μαρίκα Νέζερ (1958: Τεντυμπόυς των Γιαλαμά-Θίσβιου-Πρετεντέρη), τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο και τη Σοφία Βέμπο (1959), τον Κώστα Χατζηχρήστο (1963) κ.ά. Μεσολάβησε ένα διάστημα (1954-55) κατά το οποίο ίδρυσε μαζί με τον Τάκη Μηλιάδη και τη Νανά Σκιαδά το θίασο «Ελληνική Μουσική Κωμωδία», στον οποίο ανέβασε επιθεωρήσεις αλλά και έργα πρόζας, όπως η κωμωδία "Δέκα μέρες στο Παρίσι" (με τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο το 1960). Διακρίθηκε ιδιαίτερα και για τις κινηματογραφικές του εμφανίσεις.
Ο Νίκος Σταυρίδης ήταν από τους ηθοποιούς που έκαναν πολλές περιοδείες, κυρίως στο εξωτερικό.
Παράλληλα με το θέατρο συμμετείχε και σε 68 κινηματογραφικές ταινίες. Πρεμιέρα στην μεγάλη οθόνη έκανε στην ταινία «Έλα στο θείο» το 1950. Η τελευταία ταινία που συμμετείχε ο Νίκος Σταυρίδης ήταν η «Πως καταντήσαμε Σωτήρη» το 1972.
Άφησε την τελευταία του πνοή, στην αγαπημένη του Σάμο, στις 14 Δεκεμβρίου του 1987, σε ηλικία 77 ετών.
Ακολουθεί μια λίστα με τις ταινίες που έχει παίξει ο Νίκος Σταυρίδης. Σε κάποιες από αυτές εκτός από τον τίτλο αναφέρουμε και μερικές ατάκες και διαλόγους του ηθοποιού:
1. Έλα στο θείο (1950)
2. Οι παπατζήδες (1954)
3. Η ωραία των Αθηνών (1954)
Ατάκα από την ταινία «Η ωραία των Αθηνών»:
Βασιλειάδου: «Όταν βρέχει, τρέχουν τα λύκεια.» (εννοεί τα λούκια)
Σταυρίδης: «Ποια λύκεια; Των Ελληνίδων;»
4. Καταδικασμένη κι απ’ το παιδί της (1955)
5. Γραφείο συνοικεσίων (1956)
6. Έρως, φτώχεια και κομπίνα (1956)
7. Τα τρία παιδιά Βολιώτικα (1957)
8. Τζιπ, περίπτερο και αγάπη (1957)
9. Μπάρμπα Γιάννης κανατάς (1957)
10. Κέφι, γλέντι και φιγούρα (1958)
11. Γερακίνα (1958)
12. Η φτώχεια θέλει καλοπέραση (1958)
13. Τρεις μάγκες στο παρθεναγωγείο (1959)
14. Περιπλανώμενοι Ιουδαίοι (1959)
15. Η Λίλη και ο μουρντάρης (1959)
16. Δουλειές με φούντες (1959)
17. Ανθισμένη αμυγδαλιά (1959)
18. Σουσουράδα (1960)
19. Τα κίτρινα γάντια (1960)
Ατάκα από την ταινία «Τα κίτρινα γάντια»:
Σταυρίδης: «Μουστάκια, εμείς οι δυο όπως πάμε, θα φάμε τα μουστάκια μας. Κι επειδή εγώ δεν έχω, ότι φάμε, θα το φάμε απ’ το δικό σου.»
Διάλογος από την ταινία «Τα κίτρινα γάντια»:
Σταυρίδης: «Ποιος είναι εδώ;»
Γκιωνάκης: «Εμείς οι δύο! Τι θέτε; Θέτε τίποτα;»
Σταυρίδης: «Έχεις μια πορτοκαλάδα ρε;»
Γκιωνάκης: «Πορτοκαλάδα θέτε;»
Σταυρίδης: «Ναι.»
Γκιωνάκης: «Από πορτοκάλια;»
Σταυρίδης: «Όχι, από μούσμουλα! Πιάσε μια πορτοκαλάδα ρε!»
Γκιωνάκης: «Πορτοκαλάδα θέτε;»
Σταυρίδης: «Πορτοκαλάδα, λεμονάδα.»
Γκιωνάκης: «Λεμονάδα θέτε;»
Σταυρίδης: «Άιντε, λεμονάδα!»
Γκιωνάκης: «Από λεμόνια;»
Σταυρίδης: «Ώρε τι θα γίνω εγώ με δαύτον. Ρε, έχεις μια γκαζόζα;»
Γκιωνάκης: «Γκαζόζα θέτε; Ε, μα τι θέτε; Μια μου λέτε πορτοκαλάδα, μια λεμονάδα, μια γκαζόζα.»
Σταυρίδης: «Άκου ‘δω! Μια κι όξω! Πορτοκαλάδα.»
Γκιωνάκης: «Πορτοκαλάδα θέτε;»
Σταυρίδης: «Ναι!»
Γκιωνάκης: «Από πορτοκάλια;»
Σταυρίδης: «Α, μην το ξαναπάμε πάλι από την αρχή.»
Γκιωνάκης: «Πορτοκαλάδα θέτε; Να σας δώκω.»
Σταυρίδης: «Άιντε, δώκε μου, να ξεμπερδεύουμε. Ρε συ, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός είναι αυτός;»
Γκιωνάκης: «Τσου! Έλληνας είναι!»
Σταυρίδης: «Βρε συ!»
Γκιωνάκης: «Τι με θέτε;»
Σταυρίδης: «Ποιος καθόταν εδώ;»
Γκιωνάκης: «Που;»
Σταυρίδης: «Σ' αυτό εδώ το τραπέζι.»
Γκιωνάκης: «Στο τραπέζι; Κανένας! Κάθονται στα τραπέζια οι άνθρωποι;»
Σταυρίδης: «Ποιος καθόταν εδώ μωρέ;»
Γκιωνάκης: «Στο τραπέζι;»
Σταυρίδης: «Όχι! Στις καρέκλες!»
Γκιωνάκης: «Α! Στις καρέκλες μάλιστα! Μα μου λέτε στο τραπέζι. Στο τραπέζι δεν κάθονται οι άνθρωποι.»
Σταυρίδης: «Ρε λεβέντη μου! Στις καρέκλες εδώ που είναι και οι δυο πορτοκαλάδες, ποιος καθότανε;»
Γκιωνάκης: «Εδώ;»
Σταυρίδης: «Ναι!»
Γκιωνάκης: «Που είναι κι οι δυο πορτοκαλάδες;»
Σταυρίδης: «Ναι!!»
Γκιωνάκης: «Ποιος καθότανε;»
Σταυρίδης: «Ναι!!!»
Γκιωνάκης: «Δεν ξέρω.»
Σταυρίδης: «Πώς δεν ξέρεις;»
Γκιωνάκης: «Που θέλετε να ξέρω. Δεν ήμουνα εδώ. Αλλά πάλι, δυο πορτοκαλάδες. Ε, δυο θα ήτανε.»
Σταυρίδης: «Και δε μου λες; Αυτό το ζευγαράκι που καθότανε εδώ, που στο διάολο έχει πάει τώρα;»
Γκιωνάκης: «Ε, ζευγαράκι είναι. Θα έχει πάει κατά τα πευκάκια. Τα ζευγαράκια τραβάνε τη μέρα κάτω από τα πευκάκια και το βράδυ κατά την αμμουδιά.»
Σταυρίδης: «Ώστε έτσι λοιπόν τα ζευγαράκια. Είτε μέρα είναι είτε νύχτα, την κουτσουκέλα τους θα την κάνουνε.»
20. Η Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλίκαρα (1960)
21. Δύο χιλιάδες ναύτες και ένα κορίτσι (1960)
22. Ο παλικαράς (1961)
23. Μάνα μου τον αγάπησα (1961)
24. Φτωχαδάκια και λεφτάδες (1961)
25. Διαβόλου κάλτσα (1961)
26. Ευτυχώς τρελάθηκα (1962)
27. Σταμάτης και Γρηγόρης (1962)
28. Κορόιδο γαμπρέ (1962)
29. Ο γαμπρός μου ο δικηγόρος (1962)
30. Η Ελληνίδα και ο έρωτας (1962)
31. Η Αθήνα την νύχτα (1962)
32. Δέκα μέρες στο Παρίσι (1962)
33. Ζητείται τίμιος (1963)
34. Τρίτη και 13 (1963)
35. Οι σκανδαλιάρηδες (1963)
36. Επτά ημέρες ψέματα (1963)
37. Ο διαιτητής (1963)
38. Ο αδελφός μου ο τροχονόμος (1963)
39. Ο λαγοπόδαρος (1964)
40. Κόσμος και κοσμάκης (1964)
41. Εξωτικές βιταμίνες (1964)
42. Φτωχό μου σπουργιτάκι (1965)
43. Μπετόβεν και μπουζούκι (1965)
44. Ο εξυπνάκιας (1966)
45. Εισπράκτωρ 007 (1966)
46. Η παιχνιδιάρα (1967)
47. Ο χαζομπαμπάς (1967)
48. Ανακατωσούρας (1967)
49. Η θυρωρίνα (1968)
50. Θα τα κάψω τα λεφτά μου (1968)
51. Ψυχραιμία Ναπολέων (1968)
52. Ο πιο καλός ο μαθητής (1968)
53. Ξύπνα καημένε Περικλή (1969)
54. Τρεις τρελοί για δέσιμο (1969)
55. Ο θαυματοποιός (1969)
56. Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του (1969)
57. Το αφεντικό μου ήταν κορόιδο (1969)
58. Ο ξεροκέφαλος (1970)
59. Οι τρεις ψεύτες (1970)
60. Τέσσερις άσσοι (1970)
61. Αριστοτέλης ο επιπόλαιος (1970)
62. Ο παραγιός μου ο ραλίστας (1971)
63. Ομορφόπαιδα (1971)
64. Ο καουμπόι του Μεταξουργείου (1971)
65. Δύο μοντέρνοι γλεντζέδες (1971)
66. Ο θείος μου ο Ιπποκράτης (1972)
67. Ο άνθρωπος ρολόι (1972)
68. Πως καταντήσαμε Σωτήρη (1972)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΡΤΖΟΣ
Κατάγεται από το ΚοκκάριΗθοποιός-Σκηνοθέτης-Καθηγητής Θεάτρου.
Σπούδασε στη Δραματική Σχολή «ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΕΧΝΗΣ», με δάσκαλο τον Κάρολο Κουν. Έμεινε κοντά του ως βασικό στέλεχος του «ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΕΧΝΗΣ» επί είκοσι ένα χρόνια, συμμετέχοντας στα μεγαλύτερα διεθνή φεστιβάλ της Ευρώπης, αλλά και σε όλα τα ελληνικά. Ερμήνευσε μεγάλους ρόλους από το παγκόσμιο ρεπερτόριο, το αρχαίο ελληνικό δράμα και το σύγχρονο ελληνικό Θέατρο. Ίδρυσε την «ΛΑΪΚΗ ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΣΚΗΝΗ» το 1989. Έχει συνεργαστεί με αρκετά ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. καθώς και με τις δύο κρατικές μας σκηνές, το «Εθνικό Θέατρο» και το «Κρατικό Βορείου Ελλάδος» ερμηνεύοντας έργα ή σκηνοθετώντας πάνω από ογδόντα θεατρικά έργα, ελληνικά και ξένα, κλασικά και σύγχρονα. Διδάσκει υποκριτική και αυτοσχεδιασμό σε Δραματικές Σχολές εδώ και 35 χρόνια. Το 2002 εκδόθηκε το βιβλίο του «21 χρόνια με τον ΚΑΡΟΛΟ ΚΟΥΝ». Στην τηλεόραση πρωταγωνίστησε σε πολλές σειρές: «Χαίρε Τάσο Καρατάσο», «Χατζηεμμανουήλ», «Το Σόϊ μας» κ.α..
Έργα στα οποία έχει παίξει...
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΥΑΣ ΠΡΟΖΑ
ΜΟΒ ΚΩΜΩΔΙΑ ΠΡΟΖΑ
ΔΑΦΝΕΣ ΚΑΙ ΠΙΚΡΟΔΑΦΝΕΣ ΠΡΟΖΑ
WHO'S WHO? - ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΥΠΕΡΑΝΩ ΥΠΟΨΙΑΣ ΠΡΟΖΑ
ΣΑΜΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ
ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ και πλήθος άλλων
ΝΤΙΝΑ ΚΩΝΣΤΑ
Κατάγεται από τους Σπαθαραίους
Αξιόλογη ηθοποιός. Δεν έχει να αποδείξει πλέον κάτι σαν ηθοποιός, αλλά κατάφερε για ακόμη μια φορά να μας δείξει πόσο σπουδαία ηθοποιός είναι. Ο ρόλος της ισοπεδωτικής γιαγιάς Σοφίας στη σειρά Χρυσά Κορίτσια με τις ατάκες δηλητήριο δεν θύμιζαν ούτε την αντίστοιχη γιαγιά στην ξένη σειρά Golden Girls, αλλά ούτε την Μαρκορά, ρόλο που την έχει κάνει αγαπητή στο τηλεοπτικό κοινό.
| Σειρές στις οποίες έχει παίξει | Έτος | Κανάλι |
|---|---|---|
| 7 θανάσιμες πεθερές : Η εθιμοτυπική πεθερά | 2004-05|2004-05 | MEGA |
| Έρωτας και επανάσταση | 1978|1978 | ΕΡΤ |
| Για την τιμή και το χρήμα | 1980|1980 | ΥΕΝΕΔ |
| Δις εξαμαρτείν | 1993|1993 | MEGA |
| Δυο ξένοι | 1997|1997 | MEGA |
| Η αλεπού κι ο μπούφος | 1987|1987 | ΕΡΤ2 |
| Η κυρία Κούλα | 1983|1983 | ΕΡΤ |
| Θειοσεβούμενοι | 2000|2000 | STAR |
| Θησαυρός της Αγγελίνας | 2005|2005 | ΝΕΤ |
| Καημένα | 1987|1987 | ΕΤ1 |
| Μαμά και γιός | 2002|2002 | ΝΕΤ |
| Μινόρε της αυγής | 1983|1983 | ΕΡΤ |
| Προς Οφρύνιο | 1984|1984 | ΕΡΤ |
| Πωλείται αγάπη | 1992|1992 | ΕΤ1 |
| Ρεζερβέ | 2004|2004 | ALPHA |
| Σαν χειμωνιάτικη λιακάδα | 2000|2000 | STAR |
| Συμβολαιογράφος (Ο) | 1979|1979 | ΕΡΤ |
| Το σπίτι της θείας | 1988|1988 | ΕΤ2 |
| Το σόι μας | 1992|1992 | MEGA |
| Υπάλληλοι | 1984|1984 | ΕΡΤ |
| Χατζημανουήλ | 1984|1984 | ΕΡΤ |
| Χαϊδεμένα παιδιά | 2001|2001 | ΕΤ1 |
| Χρυσά κορίτσια (Τα) | 2007|2007 | ΕΤ1 |
| Ταινίες στις οποίες έχει παίξει: | Έτος |
|---|---|
| Βλέπε Λουκιανός | 1970 |
| Ελ Γκρέκο | 2007 |
| Επικίνδυνο παιχνίδι | 1982 |
| Ιστορίες μιας κερήθρας | 1981 |
| Προστάτης οικογένειας | 1997 |
| Το στίγμα | 1982 |
| Θεατρικές παραστάσεις στις οποίες έχει παίξει | Έτος |
|---|---|
| Αλέτρι και Άστρα | 1981 |
ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ
ΚΑΙΤΗ ΓΚΡΕΥ
Κατάγεται από τους ΜυτιληνιούςΗ Καίτη Γκρέι (κατά κόσμο Αγγελική (Κική) Καλαϊτζή) είναι Ελληνίδα ερμηνεύτρια του ελαφρού και λαϊκού τραγουδιού. Γεννήθηκε το 1924 στο χωριό Μυτιληνιοί της Σάμου. Υπήρξε υιοθετημένο παιδί και παρά τις πολλές κακουχίες τις οποίες βίωσε κατόρθωσε να ορθοποδήσει και να γίνει αρχικά ηθοποιός στα μπουλούκια της Ρίτας Τσάκωνα και αργότερα να τραγουδήσει ελαφρό τραγούδι με τον Γιάννη Βέλλα καθώς και άλλα μεγάλα ονόματα του ελαφρού τραγουδιού. Πρότυπό της υπήρξε ο Τζίμης Μακούλης. Το πρώτο της τραγούδι το ηχογράφησε το 1952 και ήταν η δημιουργία του Γιώργου Μητσάκη "Το μαράζι". Μετά την τεράστια επιτυχία που είχε, κατάφερε να γίνει το πρώτο όνομα στα μεγαλύτερα κέντρα της εποχής αλλά και να γραμμοφωνήσει όλους τους μεγάλους συνθέτες της εποχής. Δικές της ερμηνείες υπήρξαν οι πρώτες εκτελέσεις επιτυχιών συνθετών όπως οι Βαμβακάρης, Παπαϊωάννου, Τσιτσάνης, Μητσάκης, Κολοκοτρώνης, Παπαγιαννοπούλου, Βίρβος, Δερβενιώτης, Μπακάλης,Ζαμπέτας, Τζαβέλλας. Συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού όπως Εσκενάζυ, Παγιουμτζή, Καζαντζίδη, Μπιθικώτση, Πάνου, Λίντα, Λύδια, Ρεπάνη, Διονυσίου (τον οποίο και ανέδειξε), Νταλάρα, Αλεξίου, Γαλάνη, Βιτάλη, Πρωτοψάλτη, Γαβαλά, Σακελλαρίου, Ζαγοραίο, Γαλάνη, "Εκείνος και εκείνος", Δάντη, Κορκολή, Βαρδή κ.α Τη ζωή της σημάδεψε ο 5χρονος αρραβώνας της με τον Στέλιο Καζαντζίδη. Αργότερα ο αρραβώνας της με τον ηθοποιό Ανδρέα Μπάρκουλη αποτέλεσε μεγάλο γεγονός της εποχής. Το ίδιο και ο δεσμός της με τον εφοπλιστή Λαιμό, αλλά και με τον ηθοποιό Κώστα Καρρά. Για ένα μεγάλο διάστημα βρέθηκε στα μεγαλύτερα κέντρα της Αμερικής, της Αυστραλίας, του Καναδά και της Γερμανίας. Ηχογράφησε περισσότερα από 1.500 τραγούδια, μέχρι και το 1996, οπότε και αποσύρθηκε από την δισκογραφία και τα νυχτερινά κέντρα. Το 2006 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία της, με τίτλο Έτσι όπως τα έζησα. Έπαιξε σε 19 ταινίες ως ηθοποιός και τραγουδίστρια. Απέκτησε δύο παιδιά, τον Βασίλη και τον Φίλιππο. Εγγονή της είναι η Αγγελική Ηλιάδη. Μένει μόνιμα στη Νέα Σμύρνη.
Μερικά από τα γνωστότερα τραγούδια που ερμήνευσε είναι:
- "Το μαράζι"
- "Το βουνό"
- "Πήρα την στράτα και έρχομαι"
- "Μέσα στης ζωής τα μονοπάτια"
- "Άνοιξε άνοιξε"
- "Καλέ μάνα δεν μπορώ"
- "Μάγκικο τα δυο σου μάτια"
- "Αγγελοκαμωμένη"
- "Θέλω να είναι Κυριακή"
- "Τα ξένα χέρια"
- "Τόπες και τόκανες"
- "Άναψε το τσιγάρο" και πολλά ακόμα.
ΚΩΣΤΑΣ ΡΟΥΚΟΥΝΑΣ
Καταγόνταν από το Καρλόβασι
Ο Κώστας Ρούκουνας (Σάμος, 1903 - Αθήνα, 11 Μαρτίου 1984), γνωστός και ως «Σαμιωτάκι», υπήρξε καταξιωμένος τραγουδιστής του ρεμπέτικου και δημοτικού τραγουδιού, εκτελεστής σαντουριού καθώς και τραγουδοποιός.
Ο Ρούκουνας προερχόταν από φτωχή οικογένεια και για τον λόγο αυτό αναγκάστηκε να ξεκινήσει να δουλεύει από τα οκτώ του χρόνια. Αρχικά εργάστηκε σε μια καπνοβιομηχανία και αργότερα ως ξυλουργός. Η καλλιτεχνική του καριέρα ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του '20. όταν άρχισε να τραγουδάει σε μια ταβέρνα. Ο νεαρός Ρούκουνας έγινε γρήγορα διάσημος μεταξύ των άλλων Σαμιωτών για τη φωνή του και δή τις επιδόσεις του στα Σμυρναίικα τραγούδια.
Σύντομα έφυγε για την Αθήνα (το 1927 ή το 1928). Εκεί τραγουδούσε επαγγελματικά σε γιορτές και πανηγύρια μέχρι που τον ανακάλυψε ο Παναγιώτης Τούντας, κορυφαίος συνθέτης και στέλεχος σε μεγάλη δισκογραφική εταιρεία. Υπό τον Τούντα ο Ρούκουνας πραγματοποίησε τις πρώτες του ηχογραφήσεις ο Ρούκουνας για δίσκους 78 στροφών. Με την μαεστρία της φωνής του, διακρίθηκε τόσο στα παραδοσιακά όσο και στα ρεμπέτικα τραγούδια. Ιδιαίτερης μνείας χρήζουν οι επιδόσεις του στους (πλέον απαιτητικούς από τεχνικής σκοπιάς και ημι-αυτοσχεδιαστικούς) μανέδες. Ο Ρούκουνας συνεργάστηκε με πολλούς συνθέτες κατα τη διάρκεια της μακράς καριέρας του, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται ο Παναγιώτης Τούντας, ο Σπύρος Περιστέρης, ο Κώστας Σκαρβέλης, ο Γρηγόρης Ασίκης και αρκετοί άλλοι. Το 1932-33 ηχογραφεί την Αρχόντισσα που είναι το πρώτο τραγούδι που χαρακτηρίζεται ως αρχοντορεμπέτικο . Το 1934 παντρεύτηκε την τραγουδίστρια Άννα Παγανά (ή Άννα Πολίτισσα) η οποία όμως πέθανε το 1943 σε νεαρή ηλικία από καρδιακά προβλήματα. Ο Ρούκουνας παντρεύτηκε την δεύτερη γυναίκα του, την στιχουργό Αλεξάνδρα Κυριαζή το 1948 και πέρασε μαζί της το υπόλοιπο της ζωής του σε προάστιο τών Αθηνών.
Οι περισσότερες ηχογραφήσεις τραγουδιών με την φωνή του Κώστα Ρούκουνα είναι προπολεμικές. Μεταπολεμικά, η δισκογραφική δραστηριότητα του Ρούκουνα φθίνει γύρω στο 1950. Διατήρησε όμως σε καλή κατάσταση τη φωνή του μέχρι τα γεράματά του και συνέχισε να τραγουδάει σε πανηγύρια. Επανήλθε με μερικές ηχογραφήσεις τραγουδιών κατά τη δεκαετία του '70. Άφησε την τελευταία του πνοή στις 11 Μαρτίου 1984 χτυπημένος από καρκίνο.Ο Ρούκουνας έγραψε μερικά από τα πιο γνωστά τραγούδια του με αφορμή τραγικά γεγονότα:
- Το τραγούδι του «Ο Πίκινος» γράφτηκε με αφορμή τη δολοφονία του φίλου του Κώστα Πίκινου σε συμπλοκή.
- Το «Κάψαν τη μάνα των Γιαγιάδων» γράφτηκε για τον εμπρησμό της ηλικιωμένης μάνας των αδερφών Γιαγιάδων, που ήταν καταζητούμενοι από της αρχές στη Σάμο, με κάποιο λαϊκό έρεισμα.
- «Η μπόμπα» αναφέρεται στις ατομικές βόμβες της Χιροσίμας και του Ναγκασακίου.
- «Οι αδικοπνιγμένοι» γράφτηκαν για την σύγκρουση έξω από το λιμάνι του Πειραιά του ατμόπλοιου «Ύδρα» και του πετρελαιοκίνητου ιστιοφόρου «Ανάστασις» στις 10 το βράδυ της 1ης Αυγούστου 1937. Στο ναυάγιο αυτό πνίγηκαν 24 άνθρωποι. Η κυκλοφορία όμως του τραγουδιού απαγορεύθηκε (ενδεχομένως ύστερα από πιέσεις των ναυτιλιακών εταιριών) και μόνο αρκετές δεκαετίες αργότερα κυκλοφόρησε. Άλλα γνωστά τραγούδια του: «Κοντραμπατζήδες», «Δε θέλω πια να μου μιλάς (πρέπει να με ξεχάσεις)», «Καθρέφτης θέλω να 'μουνα», «Είμ’ ορφανός», «Στο Βοτανικικό»
ΘΑΝΑΣΗΣ ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ
1916; – 1985
Ερμηνευτής – Κιθαρίστας – Συνθέτης
Ένας μεγάλος ρεμπέτης τραγουδιστής που ξενιτεύτηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’50 και πέθανε στην Αμερική.
Ο Θανάσης Ευγενικός, γνωστότερος ως Σαμιώτης, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Σάμο από ευκατάστατους γονείς, οι οποίοι είχαν αρκετή ακίνητη περιουσία.
Υπήρξε καλός κιθαρίστας από τα νεανικά του χρόνια και άρχισε τη δισκογραφική του καριέρα στα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1930.
Η δισκογραφική του εμφάνιση πραγματοποιείται το 1934, με τα τραγούδια του Σμυρνιού συνθέτη Σταύρου Παντελίδη «ΑΜΑΝ ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ» και «Η ΠΛΗΜΜΥΡΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ» και συνέχιζεται μεταπολεμικά, μέχρι το 1960, στην Ελλάδα και στην Αμερική.
Η κυρίως καριέρα του ως ερμηνευτής ρεμπέτικων και παραδοσιακών τραγουδιών κορυφώνεται μεταπολεμικά, μια και ο Θανάσης Ευγενικός είχε εξαιρετική φωνή και ήταν μεγάλος τεχνίτης.
Ο Θ. Ευγενικός, ως ερμηνευτής, κατατάσσεται αναμφίβολα ανάμεσα στους πέντε πρώτους μεταπολεμικούς άντρες τραγουδιστές του γνήσιου ρεμπέτικου (με τυχαία κατάταξη: Πρόδρομος Τσαουσάκης, Σταύρος Τζουανάκος, Οδυσσέας Μοσχονάς, Θανάσης Ευγενικός και Γιάννης Κυριαζής). Με εξαίρεση βέβαια πάντα, μετά το 1952, τον ανυπέρβλητο Στέλιο Καζαντζίδη, βασιλιά του κατοπινού (μετά το 1955) λαϊκού τραγουδιού.
Ο Θανάσης Ευγενικός τραγούδησε υπέροχα τραγούδια, σχεδόν όλων των μεγάλων λαϊκών συνθετών, όπως του Β. Τσιτσάνη, Ι. Παπαϊωάννου, Μ. Χιώτη, Δ. Γκόγκου (Μπαγιαντέρα), Απ. Χατζηχρήστου, Μπ. Μπακάλη, Απ. Καλδάρα, Σπ. Περιστέρη, Γ. Λαύκα, Σπ. Καλφόπουλου, Στ. Παντελίδη, Στ. Χρυσίνη, Γερ. Κλουβάτου, Κ. Καπλάνη, κ.α. Ο ίδιος συνέθεσε πολύ λίγα τραγούδια.
Η φωνή του έμοιαζε αρκετά με του Σταύρου Τζουανάκου και μάλιστα σε κάποια τραγούδια δυσκολεύεσαι να ξεχωρίσεις ποιος από τους δύο τραγουδάει το συγκεκριμένο τραγούδι (όπως, για παράδειγμα, «Η πόρτα του φτωχού» του Απ. Χατζηχρήστου, όπου κάποιοι –λανθασμένα– αναφέρουν το όνομα του Ευγενικού, ενώ το ερμηνεύει ο Τζουανάκος).
Οι δύο αυτοί καταπληκτικοί λαϊκοί τραγουδιστές έσμιξαν μάλιστα και δισκογραφικά το 1950 (δυστυχώς για μια και μοναδική φορά), ερμηνεύοντας υποδειγματικά το υπέροχο τραγούδι «ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΑΓΑΠΗ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΝΑ ΞΕΧΑΣΕΙΣ» του Σταύρου Τζουανάκου. Στο τραγούδι αυτό οι φωνές τους σαφώς ξεχωρίζουν.
Ο Θ. Ευγενικός δεν συμπαθούσε καθόλου το ξενύχτι και γι’ αυτό σπάνια τραγουδούσε σε νυχτερινά μαγαζιά, οπότε και η παρουσία του σε ρεμπέτικα πάλκα είναι περιορισμένη. Αυτός είναι εξ’ άλλου και ο λόγος που σπανίζει και το σχετικό φωτογραφικό υλικό της εποχής με τον ίδιο, μια και δεν πολυσυμμετείχε σε ρεμπέτικα σχήματα και έκανε σπάνια δημόσιες εμφανίσεις. Περισσότερο τον συναντούσες στα στούντιο των δισκογραφικών εταιρειών, σε γάμους, πανηγύρια και ιδιωτικές συγκεντρώσεις με παρέες. Από την δισκογραφία του στην Ελλάδα φαίνεται ότι είναι και από τους λίγους καλλιτέχνες που «χτυπήσανε» πλάκες γραμμοφώνου και στις τέσσερεις μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες (Columbia, HMV, Odeon και Parlophone).
Στα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1950, ο Ευγενικός άκουσε με πολύ μεγάλο ενθουσιασμό από τον Κώστα Καπλάνη, που μόλις είχε επιστρέψει από την Αμερική, να περιγράφει τις ευκαιρίες που έχει κανείς στις Ηνωμένες Πολιτείες για να αποκτήσει χρήματα. Φαίνεται ότι το καλοσκέφτηκε, το αποφάσισε και ξεσήκωσε μάλιστα και τους φίλους του μουσικούς Φώτη Δούση και Λουκά Μεϋσούτη για να πάνε μαζί, οι τρεις τους, στη «γη της επαγγελίας», στην πλανεύτρα Αμερική. 
Στην Αμερική, ο Θανάσης Ευγενικός, έκανε κάποιες εμφανίσεις σε ελληνικά μαγαζιά, συμμετείχε σε εκδηλώσεις της ελληνικής παροικίας, ο κόσμος τον αγάπησε και δισκογράφησε και κάποια τραγούδια. Όμως, η μουσική του παρουσία, με δική του επιλογή, ήταν μάλλον αρκετά περιορισμένη. Πίστεψε ότι μπορούσε μεν να κερδίσει χρήματα σαν μετανάστης, στρεφόμενος όμως σε άλλους επαγγελματικούς χώρους και δραστηριότητες, εκτός του τραγουδιού. Έτσι αποφάσισε να ασχοληθεί με επιχειρήσεις και πιο συγκεκριμένα με την δημιουργία εστιατορίων, τα οποία δούλεψαν καλά και του απέφεραν αρκετά χρήματα.
Κάποιο διάστημα επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου ηχογράφησε και κάποια τραγούδια ακόμη, αλλά ξαναγύρισε στην Αμερική, όπου και πέθανε το 1985.
Ο Ευγενικός ο Σαμιώτης, μία φίλη, ο Γενίτσαρης, ο Παναγιώτης Σαρίκας, ο Ροβερτάκης (όρθιος), στου Καλαματιανού (10-12-1949)
Θανάσης Ευγενικός, Λουκάς Μεφσούτης, Ηλίας Ποτοσίδης, Σωτηρία Μπέλου, Μήτσος Μαρσέλος (πιάνο), Βασίλης Βασιλείου (ακορντεόν), στου Μαργωμένου, στις Τζιτζιφιές (Πρωτοχρονιά του 1954)
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΜΟΣΧΟΝΑΣ
Τόπος γέννησης Μυτιληνιοί
ο σπουδαίος μεταπολεμικός τραγουδιστης του ρεμπέτικου Οδυσσέας Μοσχονάς, με μακρά παρουσία στο πάλκο και τη δισκογραφία. Πέθανε στην Αθήνα το 1995
|
|
|
|
|
|
